Effectenbeoordeling van de internalisering in transport
12.22
2012
TML nam deel aan een DG MOVE-project, geleid door CE Delft, dat het principe 'de vervuiler betaalt' toepaste om maatregelen voor de internalisering van externe kosten in het wegvervoer in kaart te brengen. Dit leidde tot een overzicht van bijna 400 maatregelen.
Het principe 'de vervuiler betaalt' is al lang een vuistregel van het Europees milieubeleid. TML nam deel aan een project voor DG MOVE, in een consortium geleid door CE Delft, waarin dit principe als leidraad gold. In het project werd een inventaris opgemaakt van bestaande maatregelen voor de internalisering van externe kosten van alle vervoersmodi. Het resultaat is een overzicht van het huidige prijsbeleid in de 27 EU-lidstaten voor de volgende zeven onderwerpen:
TML bekeek hierin het vervoer over de weg, terwijl de andere partners verantwoordelijk waren voor spoor, binnenvaart, zeevaart en luchtvaart.
In totaal werd voor bijna 400 maatregelen een fiche opgesteld, waarvan meer dan 150 voor wegvervoer. Hierbij ging het om volgende types maatregelen:
Steeds meer landen verwerken de milieueigenschappen van de gebruikte wegvoertuigen in steeds meer belastingen, om zo de kosten van de uitstoot te compenseren. Ook verschuift de belasting steeds meer naar het gebruik van de wagen. Een goed voorbeeld is de toepassing van kilometerheffing, onder impuls van de technologische vooruitgang.
Daarnaast werd ook aangegeven hoe hoog de inkomsten van de internalisatiemaatregelen waren, bij welke maatregelen die inkomsten geoormerkt werden voor specifiek gebruik en hoeveel de administratieve kost van de maatregelen bedraagt.
Het onderzoek heeft uitgewezen dat accijnzen op brandstof het leeuwendeel van de inkomsten genereren: zowat 170 miljard euro, tegenover 94 miljard euro voor alle andere maatregelen (totaal EU 27).
In andere vervoersmodi worden quasi enkel brandstofaccijnzen en infrastructuurtaxen toegepast en liggen de inkomsten enkele grootteorders lager dan voor wegtransport.
Het principe 'de vervuiler betaalt' is al lang een vuistregel van het Europees milieubeleid. TML nam deel aan een project voor DG MOVE, in een consortium geleid door CE Delft, waarin dit principe als leidraad gold. In het project werd een inventaris opgemaakt van bestaande maatregelen voor de internalisering van externe kosten van alle vervoersmodi. Het resultaat is een overzicht van het huidige prijsbeleid in de 27 EU-lidstaten voor de volgende zeven onderwerpen:
- infrastructuur (slijtage),
- congestie,
- beperkte beschikbaarheid,
- ongevallen,
- klimaatverandering,
- luchtvervuiling en
- geluid.
TML bekeek hierin het vervoer over de weg, terwijl de andere partners verantwoordelijk waren voor spoor, binnenvaart, zeevaart en luchtvaart.
In totaal werd voor bijna 400 maatregelen een fiche opgesteld, waarvan meer dan 150 voor wegvervoer. Hierbij ging het om volgende types maatregelen:
-
- registratietaxen,
- eigendomstaxen,
- accijnzen op brandstof,
- verzekeringstaxen en
- infrastructuurtaxen.
Steeds meer landen verwerken de milieueigenschappen van de gebruikte wegvoertuigen in steeds meer belastingen, om zo de kosten van de uitstoot te compenseren. Ook verschuift de belasting steeds meer naar het gebruik van de wagen. Een goed voorbeeld is de toepassing van kilometerheffing, onder impuls van de technologische vooruitgang.
Daarnaast werd ook aangegeven hoe hoog de inkomsten van de internalisatiemaatregelen waren, bij welke maatregelen die inkomsten geoormerkt werden voor specifiek gebruik en hoeveel de administratieve kost van de maatregelen bedraagt.
Het onderzoek heeft uitgewezen dat accijnzen op brandstof het leeuwendeel van de inkomsten genereren: zowat 170 miljard euro, tegenover 94 miljard euro voor alle andere maatregelen (totaal EU 27).
In andere vervoersmodi worden quasi enkel brandstofaccijnzen en infrastructuurtaxen toegepast en liggen de inkomsten enkele grootteorders lager dan voor wegtransport.
